Gonneke en Bianca over verhuizen

Gefeliciteerd met je nieuwe woning! Verhuizen is leuk maar ook veel werk. Spullen uitzoeken, inpakken, adreswijzigingen versturen en de boel inrichten.

Voor veel cliënten is zo’n verhuizing een te grote klus. Begeleiding of familie neemt dan taken over. Omdat een verhuizing veel spanning op kan leveren, horen cliënten het soms kort van tevoren. Daardoor moet er in korte tijd veel gebeuren en heeft de cliënt weinig tijd om te wennen. Uit praktisch oogpunt betrekken begeleiders de cliënt dan soms nauwelijks bij de verhuizing. Terwijl verhuizen ook leuk is.

Tijd nodig om te wennen

Miranda werkt bij Getsewoud en is persoonlijk begeleider van Gonneke. Gonneke gaat verhuizen. Miranda vertelt het haar een maand van tevoren omdat ze weet dat Gonneke tijd nodig heeft om aan nieuwe dingen te wennen. Gonneke houdt van structuur en weet graag waar ze aan toe is.
Gonneke houdt van structuur en weet graag waar ze aan toe is.
Als iets net even anders gaat dan ze gewend is, zegt ze: ‘Klopt niet!’.
Het is dus spannend. Hoe zal Gonneke reageren?

Verhuismapje

Aan Miranda’s voorbereiding zal het niet liggen. Ze heeft een verhuismapje gemaakt met foto’s van de nieuwe woning, weetjes en een aftelkalender. Daarnaast heeft ze tot de verhuizing extra tijd om Gonneke te begeleiden.

Houvast

Begin februari hoort Gonneke dat ze bij Westwijk kan gaan wonen. Het verhuismapje helpt haar over de eerste schrik heen. Het geeft informatie en houvast. Ze laat het iedereen zien als vertelt dat ze gaat verhuizen. Daarna ruimt ze het op en haalt het alleen ’s avonds tevoorschijn om een kruisje te zetten op de aftelkalender.

Gonneke verheugt zich steeds meer

In de weken die volgen bereidt Gonneke zich samen met Miranda voor op de verhuizing. Ze drinkt thee bij Westwijk en maakt kennis met haar nieuwe persoonlijk begeleider. Ze komt mensen tegen die ze al jaren niet heeft gezien. Gonneke verheugt zich steeds meer op de verhuizing. Doordat ze haar nieuwe kamer heeft gezien, weet ze dat niet alles mee kan. Ze moet goed kijken wat ze mee wil nemen. Gonneke weet het precies: de poppenkinderen, breitas, fotoboeken en kantoorspullen. Als alles is ingepakt, is het tijd voor een afscheidsfeestje. Gonneke heeft er zin in en heeft zelf bedacht wat ze gaat trakteren: petit fours met een foto van zichzelf. Het is bijna jammer om ze op te eten.
Op de dag van de verhuizing gaat ze uit haar werk met de taxi naar Westwijk. Ze is er helemaal klaar voor en heeft zelfs een nieuw kapsel. Trots laat ze het zien.
“Nieuwe Gonneke. Voor Westwijk.”

Bianca

Bianca heeft al een hele woon-carrière in Ons Tweede Thuis achter de rug. Begonnen bij Getsewoud in een appartement. Vervolgens een lange periode bij Sluis-Zicht en De Dijk. Groepswoningen waar ze aanvankelijk beperkt was in haar vrijheid en omgeven door regels en schema’s. Sinds kort woont ze in De Cirkel in Badhoevedorp. Een appartement voor zichzelf. Ze kan gaan en staan waar ze wil.

Totaal niet goed

Bianca: “Dat ik naar Sluis-Zicht en De Dijk moest, was natuurlijk niet voor niets. Het ging totaal niet goed met me. Ik moest echt leren omgaan met mijn emoties, met mijn boosheid. Dat was niet zo makkelijk, maar samen met de begeleiding is het gelukt. Ik heb daar ook geleerd dat mensen mij moeten leren begrijpen. Dat is niet vanzelfsprekend en kost tijd.

Nu kan ik zelf bepalen wat ik ga koken en hoe laat ik dat doe.

Woonprofiel

Toen het beter met me ging, wilde ik weer zelfstandiger wonen. Daarvoor heb je een woonprofiel nodig. In zo’n profiel staat duidelijk wat je alleen kan en waar je ondersteuning bij nodig hebt. Uiteindelijk lukte het om mijn vraag voor een nieuwe woning goed op te schrijven en kwam ik op een wachtlijst. Het heeft nog 11 maanden geduurd maar toen kwam er bij De Cirkel een plekje vrij.

Opluchting

Het eerste dat er gebeurde, was dat mijn BOPZ- maatregel verviel (vrijheidsbperking). Pffft, wat een opluchting! Mensen kunnen mij nu niet zomaar meer vastpakken of tegenhouden. Maar het mooiste was natuurlijk het eigen appartement. Nu kan ik zelf bepalen wat ik ga koken en hoe laat ik dat doe. Geen schema meer wanneer ik mijn was moet doen, maar gewoon op mijn moment. Het lijken kleine dingen maar ze zijn zo belangrijk in je dagelijkse leven.

Een eigen voordeur

Ik heb in overleg met De Cirkel aangegeven hoeveel begeleiding ik wilde hebben. In het begin was dat twee keer per dag. Ik vond dat ik mezelf de tijd moest geven om te wennen. Bovendien leerden ze me op deze manier goed kennen. Nu zijn we al weer maanden verder. Er komt nog maar twee keer per week iemand langs in mijn appartement en één keer per week heb ik een begeleidingsgesprek. Ik heb goed contact met mijn medebewoners, maar het is prettig dat ik nu zelf kan bepalen wanneer ik iemand zie en dat ik de deur achter me dicht kan trekken als ik dat wil. De deur van mijn eigen huis… zo fijn!”