Mozaïek is voor altijd anders geworden

Verhalen

Mozaïek is voor altijd anders geworden

Begin april was er corona in Mozaïek: bewoners werden ziek, medewerkers werden ziek. Een domino-effect. Met zelfs de verdrietige afloop van het overlijden van twee bewoners Yolande en Henk. De locatie is stap voor stap aan het verwerken, het gemis van de overleden bewoners is voelbaar. Corona heeft de bewoners diep geraakt, aldus Surya Spaan.
Surya is begeleider en had even ervoor een tijdje vrij gehad vanwege het overlijden van haar oma. En toen ze startte was vlak daarvoor Yolande overleden. “Dat was slikken want ik had een band met haar en de familie is ook superaardig. Het was een hele klap, boven op het overlijden van mijn oma. Ik moest echt even een mentaal zetje hebben om te starten. Mijn zus hielp mij hierbij, ze werkt zelf in de ouderenzorg en is mijn steun en toeverlaat. Ik kan alles met haar bespreken. Dus startte ik weer volgens plan. Ik wilde er zijn voor de bewoners. En die gedachte heeft mij er doorheen geholpen. Ik ben toch een rustpunt voor hen en het is fijn om er voor de bewoners te zijn.

Voor altijd anders

Ik denk wel dat Mozaïek voor altijd anders is geworden. Voor de bewoners zelf, alle collega’s en de familieleden. Ik weet niet of het goed is of slecht. Ik ervaar het in ieder geval als een periode die zeer impactvol is geweest.

De toko draaien met 50 invallers

Superfijn dat er zo veel collega’s wilden invallen op Mozaïek. Op het hoogtepunt van de corona-uitbraak werkten wij met maar liefst 50 invallers. Velen van hen waren niet bekend met begeleiden op wonen. De mensen waren zo behulpzaam. Uiteraard was het voor de bewoners verre van ideaal. Veranderingen zijn sowieso voor velen lastig en dan is je vertrouwde begeleider er niet. Dat was voor alle partijen niet fijn. Maar toch is het wel goed gekomen. En het heeft ook weer meer verbinding opgeleverd met collega’s van onder andere locatie Mendel.”

Quarantainemaatregelen waren zeer heftig

Surya heeft de quarantainemaatregelen als het meest heftig ervaren. “Kun je je voorstellen dat je twee weken lang op een één- of tweekamer-appartement moet verblijven voor je eigen veiligheid en gezondheid? Ik ging na mijn dienst weer naar huis, deed boodschappen en haalde een frisse neus. Dat was er voor de bewoners niet bij. Ze hebben het volgehouden. Maar niet iedereen begreep het waarom. De communicatie ging ook snel en voor de eenduidigheid voor iedereen via een brief.

Ik heb veel respect voor de zware beslissingen die genomen zijn in de periode, zelf had ik de manier waarop anders gedaan.

Voor de bewoners is eerst het gesprek heel belangrijk, dan voelen ze zich serieus genomen. Nu was er eerst de brief en daarna hebben we de bewoners overtuigd dat dit het beste was.”
Meer nabijheid door te werken op één etage
Door de quarantainemaatregelen werkten de begeleiders op een vaste etage en voor corona waren zij door het hele gebouw werkzaam. “Ik ervaar het werken per etage als zoveel fijner. Het heeft mij veel opgeleverd in contact met de bewoners. Ik merk dat ik veel meer tijd en aandacht heb voor de bewoners, want ik ben altijd in hun nabijheid. Deze werkwijze wil ik graag vasthouden.”

Zieke bewoners verlieten tijdelijk Mozaïek

Op een gegeven moment is het besluit genomen alle zieke bewoners te verplaatsen naar een locatie in Hoofdorp die speciaal was ingericht om de coronazieken te verzorgen. “Dat was een heel goed initiatief. Het gaf rust aan de bewoners en zo was er gelukkig meer contact voor de gezonde bewoners. En de zieke bewoners kregen daar ook alle zorg en aandacht.
Werkplezier in crisistijd?
Ik ga altijd met plezier naar mijn werk. Ook in de pieken van de corona-uitbraak. Het is fijn om contact te hebben met de bewoners en hen te steunen. Ze moeten nog zo veel verwerken. Ik hoop hen daarbij te helpen.”